Special New Year ; แก้มฟูของตะวัน

Special New Year

(ยังไม่ตรวจคำผิด)

"ใครสั่งใครสอนให้ใส่เสื้อแบบนี้"  ตะวันดุคนตัวเล็กที่นั่งไขว่ห้างโชว์ขาอ่อนแวบๆแวมๆอยู่ปลายเตียง

     ม่านฟ้าใส่เสื้อไหมพรมแขนยาวสีแดงตัดกับผิวขาวๆของน้องเป็นอย่างดี แก้มฟูๆของม่านฟ้าแดงพอๆกับเสื้อที่ใส่อยู่ มือน้อยกำผ้าปูเตียงแน่นด้วยความประหม่าจนนิ้วซีด ตากลมใสเงยหน้ามองพี่ตะวันที่ยืนปั้นหน้าดุกอดอกอยู่ตรงหน้านี้

"เสื้อพี่คับ"

"พี่ไม่เคยมีเสื้อแบบนี้"

"มันอยู่บนตัวหนู แปลว่าเป็นของพี่คับ" ม่านฟ้าตอบนายหัวเสียงดังฟังชัด

วันนี้เด็กมันเอาเรื่อง

     มือน้อยที่เคยกำผ้าปูเตียงเปลี่ยนไปจับปลายเสื้อเชิ้ตของพี่ตะวันอย่างใจกล้า พร้อมออกแรงกระตุกเบาๆให้เสื้อหลุดออกจากขอบกางเกงของคนตัวโต

     ตะวันมองทุกการกระทำของน้องแล้วขำออกมาเบาๆ น้องเหมือนลูกแมวที่กลัวเสือจนตัวสั่น แต่ใจกล้าอยากให้อาหารเสือ 

แน่นอนว่าตะวันถูกใจสิ่งนี้มากๆ:)

     คนตัวโตแกล้งน้องคืนด้วยการโน้มตัวลงไป ใช้แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและเส้นเลือดทั้งสองข้างค้ำไว้กับเตียงกักน้องไว้ตรงกลางไม่ให้ม่านฟ้าขยับไปไหน จมูกโด่งคลอเคลียอยู่แถวซอกคอขาวของม่านฟ้าน้องจั๊กจี้บวกเขินหูแดงจนต้องย่นคอหนีไรหนวดของเจ้าแฟนตัวโต

"แล้วกางเกงไปไหน ทำไมไม่ใส่คะ...หื้ม?" 

"ฮื่อออ นายหัว ไม่แกล้งหนูซี่" มือน้อยๆพยายามดันหัวของคนตัวโตให้ออกห่างจากซอกคอเขาซักที แต่ก็ไม่ได้ผล 

"แกล้งที่ไหน ตอบพี่ก่อนเร็วค่ะ ทำไมไม่ใส่กางเกง"    

"เดี๋ยว พี่ กะ ก็..."

"เดี๋ยวพี่ก็อะไร ไม่ได้ยินค่ะ"

"อ้ยยย ก็เงยหน้ามาฟังกันดีๆซี่"

"โอเค พี่ตั้งใจฟังแล้ว" ตะวันละออกจากซอกคอน้อง ยื่นหน้าไปใกล้คนตัวเล็ก แกล้งทำเป็นตั้งใจฟังแต่ไม่วายแกล้งน้อง 

     ม่านฟ้าเม้มปากแน่น หลบตาคนพี่ พยายามดิ้นให้หลุดจากวงแขนของเจ้าแฟนตัวโต แต่ก็ไม่ได้ผล จนต้องถอนหายใจยอมแพ้ให้กับพี่ตะวัน ดึงความใจกล้าที่เหลืออันน้อยนิดมาสู้เฮีอกสุดท้าย

"ก็..."

"ก็อะไร?"

"เดี๋ยวพี่ก็ต้องถอดหนูเลยไม่ใส่"

"หึ เก่งจังนะวันนี้"

"อึ่ยยย ไม่เก่งแน้ว ยอมแพ้;-;"

"ยังยอมแพ้ไม่ได้ค่ะ"

"..."

"มาให้พี่แกะของขวัญปีใหม่ก่อน"

     มีเพียงเสื้อไหมพรมสีแดงที่กั้นระหว่างแผ่นหลังบางกับเตียงนอนคิงไซส์ หัวทุยของม่านฟ้าแตะหมอนตั้งแต่ตอนไหนคนตัวเล็กก็คงจำไม่ได้ อาจจะตั้งแต่วินาทีที่พี่ตะวันโน้มหน้าลงมาจูบ อาจจะตั้งแต่ลิ้นของเราทั้งสองเกี่ยวกระหวัดแลกกันไปมา ไม่เร็วไปและไม่เชื่องช้า รู้ตัวอีกทีก็มานอนใต้ร่างของคนตัวโตแล้ว 

"อื้อ!"

     กำปั้นน้อยทุบไหล่เปลือยเปล่าของคนพี่รอบที่สาม พี่ตะวันยังจูบเก่งเหมือนเดิม เล่นเอาซะน้องหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่

     ตะวันยอมปล่อยปากน้องเป็นอิสระ เลื่อนจมูกมาหอมแก้มฟูๆของน้องหลายฟอดสลับกันซ้ายขวาไม่ให้แก้มข้างไหนของน้องรู้สึกน้อยใจทีหลัง ตาคมจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมใสเหมือนลูกแมวของม่านฟ้า ไม่มีใครละสายตาไปก่อน 

     ตะวันทำทุกอย่างให้เป็นธรรมชาติ ไม่เร่งรีบเกินไปให้น้องตกใจ ริมฝีปากเย็นจูบที่ข้อมือตำแหน่งชีพจรของน้องเบาๆย้ำๆไปมา เลื่อนไปจูบที่หลังมือของน้องค้างไว้ และกลับไปคลอเคลียแถวซอกคอของน้องเหมือนเดิม

      แขนแกร่งของตะวันรวบเอวเล็กของน้องเข้าไปสวมกอด ฝ่ามือร้อนล้วงเข้าไปในเสื้อไหมพรม ลูบหลังเนียนของน้องเบาๆทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้ง 

     ม่านฟ้ารู้สึกถึงกระแสไฟจากปลายนิ้วของพี่ตะวันที่กำลังลูบหลังของเขาอยู่ มันเหมือนมีผีเสื้อตัวเล็กๆบินวนอยู่ในท้องเป็นสิบๆตัว ตอนนี้คนตัวเล็กอยากเอาหน้าซุกหมอนเพื่อซ่อนอาการหน้าแดงจากสายตาคนพี่มากๆ

"พี่ถอดเสื้อตัวนี้ได้ใช่มั้ยคะ?...อยากจูบหนูให้ทั่วทั้งตัวเลย" มือร้อนเลื่อนเสื้อไหมพรมของคนน้องขึ้นจนเห็นเอวขาวๆ แต่หน้าก้ยังไม่ละจากซอกคอน้อง

"อะ อื้อ" ม่านฟ้าพยักหน้าให้คนพี่อย่างว่าง่าย

"ถอดเอง หรือพี่ถอดให้คะ?"

"ให้ อึก....ให้พี่ถอด อื้อออ" 

ม่านฟ้าเป็นของขวัญที่เตรียมมาให้พี่ตะวันแกะอยู่แล้ว

     เสียงหวานพูดออกมาตะกุกตะกักเพราะโดนแฟนตัวโตขบกัดเนื้อนิ่มที่คอจนได้ยินเสียงอยู่ใกล้ๆข้างหู

เสื้อไหมพรมถูกถอดออกไปแล้ว ตอนนี้คนตัวเล็กเปลือยเปล่าอยุ่ใต้ร่างของตะวัน ม่านฟ้าหุบขาแน่นอย่างเขินอาย ตะวันมองการกระทำน้องอย่างเอ็นดู ไม่รีบเร่งจะทำ เพราะเดี๋ยวมันก็ต้องแยกออกจากกัน  

     ม่านฟ้าเป็นคนตัวขาว น้องขาวเหมืองเรืองแสงได้ ขาวขนาดว่าไฟดับก็ไม่น่ามีปัญหา เพราะน้องสว่างกว่าหลอดไฟ ขาวจนอยากทำรอยไว้ทั้งตัว

"อ๊ะ!" เสียงหวานหลุดร้องออกมา ม่านฟ้าเงยหน้าจากการซุกหมอนมองคนที่ดูดตรงเนินอกเขาจนเกิดรอยคิสมาร์กจางๆตรงนั้น ตะวันสบตากับน้องเลิกคิ้วทำหน้าตาสงสัยอย่างกวนๆ จนม่านฟ้าต้องเบะปาก แต่ไม่ทันไรก็ต้องอ้าปากร้องออกมาอีก

ตะวันชอบความเท่าเทียม ดังนั้นทั้งสองข้างต้องมีรอยเท่ากัน

     หลังจากพึงพอใจกับการสำรวจร่างกายท่อนบนของคนตัวเล็กแล้ว ตะวันก็เงยหน้ากวาดสายตามองคนใต้ร่างอย่างละเอียดเท่าที่จะมองได้ 

ม่านรับรู้ได้ถึงสายตาของคนพี่ เปลี่ยนจากหน้าซุกหมอนเป็นเอาหมอนมาบังหน้าเอาไว้ทั้งใบ

"เดี๋ยวก็หายใจไม่ออก" 

"ฮื่ออ หนูจะตายเพราะพี่มากกว่าหมอนอีก!"

"พี่ทำเบาๆ ไม่เจ็บ"

"อ้ย ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น"

"แยกขาหน่อยค่ะ"

ม่านฟ้าตกใจในโผล่หน้าออกจากหมอนมามองคนพี่ ก็เจอกับหน้าหล่อๆ และก็...

ความยิ่งใหญ่

"น หนูว่ามันเข้ามาไม่ได้หรอก จริงๆนะนายหัว เชื่อหนูสิ จริงๆนะ ฮื่อT-T"

"ใจเย็น พี่ใช้นิ้วก่อน" 

นายหัวพูดอะไร หน้าไม่อาย!

ตะวันล้วงหยิบซองสีฟ้าและกล่องสีเทาขนาดเล็กเท่าฝ่ามือออกมาจากกระเป๋ากางเกง 

     

"ใส่ถุงยางให้พี่หน่อยค่ะ"

     ม่านฟ้ากัดปากปิดหน้าปิดตาให้กับคำพูดของพี่ตะวันรอบที่สิบ และรอบที่สิบเอ็ดสิบสองก็ตามมาเรื่อยๆ แต่ละคำที่นายตะวันพูดออกมาแทบทำให้แก้มฟูๆของยัยคนน้องแตกออกมาเป็นมะเขือเทศสีแดงลูกยักษ์ที่กำลังระเบิด

"พี่จะใส่นิ้วแรกเข้าไปนะ เย็นมั้ยคะ?"

"เด็กดีอย่าเกร็ง"

"อ่า เก่งมากค่ะ"

"นิ้วที่สามนะคะ"

     และอีกหลายประโยคที่นายตะวันพูดออกมาแบบรู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้าง แต่คนที่สติหลุดไปแล้วอย่างสมบูรณ์คือเด็กตัวขาวที่กว่าจะผ่านขั้นตอนเบิกทางมาได้ก็เล่นเอาหอบหายใจแทบไม่ทัน น้ำตาคลอจนเยิ้ม ไม่พูดไม่จาครางจนเสียงหวานเริ่มแหบ นายหัวน่ะเก่งเกินไปแล้ว หลักฐานก็คือคราบน้ำรักของคนตัวเล็กที่เปื้อนหน้าท้องขาวลามไปเปื้อนเสื้อไหมพรมเจ้าปัญหาที่ถอดไว้ข้างๆ 

"ม่าน"

"อึก ค คับ"

"กูรักมึงนะ" ตะวันยื่นมือไปลูบแหวนเงินบนนิ้วนางของน้องเบาๆ เป็นแหวนที่ตะวันให้น้องไว้ตอนเขาเรียนจบ หรือเรียกง่ายๆว่าแหวนหมั้น

"อื้อ หนูก็รักพี่ตะวัน"

"ขอบคุณสำหรับของขวัญปีใหม่"

"ข ของขวั... อ๊า!!!"

"อึก... ม่านอย่าเกร็ง"

     ขาเรียวขาวทั้งสองข้างของม่านฟ้าสั่นระริก อ้าออกกว้างกว่าเดิม หวังคลายความเจ็บและเกร็งเพื่อให้แก่นกายของแฟนตัวโตเข้ามาในช่องทางสีหวานได้สะดวกๆ

"พ พี่ตะวัน! อึก! อ๊ะ! " คนตัวเล็กร้องเสียงหลง เมื่อคนพี่เผลอขยับเอวเบาๆ

"เห็นมั้ย...พี่บอกแล้วว่าเข้าได้ "

 

ลามก!

     เมื่อแก่นกายของคนตัวโตเข้าไปจนสุดทางแล้ว คนพี่ก็แช่ตัวตนเอาไว้ไม่ขยับ เพื่อให้น้องผ่อนคลาย ม่านฟ้าค่อยๆหายใจ ตาหวานเยิ้มมองหน้าตะวันผ่านม่านน้ำตา แขนเรียวทั้งสองชูขึ้น เพื่อเป็นการขอจูบจากเจ้าแฟนตัวโต

"ฮึก... ม่านเจ็บ พี่ตะวันจูบหน่อย"

     นายตะวันเกิดอาการเดดแอร์ไปสามวิ เพราะโดนความน่ารักของแฟนเด็กแอทแทคจังๆ โน้มตัวลงไปมอบจูบหวานให้น้องอย่างคนคลั่งรักแบบไร้สติ ไล่ลงไปจูบลาดไหล่ขาวจนเกิดรอยรักจางๆ ช่วงล่างก็เริ่มขยับเบาๆให้น้องคุ้นชิน

ขอแค่จูบเองหรอ ถ้าน้องขอทั้งไร่พี่ก็พร้อมโอนเป็นชื่อหนู

"พี่ขอขยับนะคะ?"

"อ อือ"

ตะวันเท้าแขนลงบนเตียง ก่อนจะค่อยๆขยับเอวสอดใส่เป็นจังหวะเนิบๆและเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น 

"อ้ะ อื้อ!"

"ถ้าเจ็บให้จิกแขนพี่ได้เลยนะ"

"ม ไม่เจ็บ อ้ะ อ้ะ! คับ...แฮ่ก..."

     เสียงหอบหายใจหนักๆของตะวันดังอยู่ข้างๆหูของม่านฟ้า เอวหนาขยับเร่งจนเอวเล็กของน้องลอยเหนือเตียง เสียงผิวเนื้อกระทบกันดังชัดเจนในหัวของคนทั้งคู่ ยิ่งคนน้องครางดังขึ้นคนพี่ยิ่งขยับเอวเร็วและแรงขึ้น

"อึก! พี่ พี่ตะวัน อ้ะ จ จุก ม่านจุก... อ๊ะ!"

     ตะวันผ่อนความแรงลงแต่ยังคงความเร็วไว้ ตัวตนของเขารู้สึกถึงความร้อนที่เพิ่มขึ้นของผนังนุ่ม ตาคมสำรวจคนใต้ร่างอย่างหลงใหล โน้มหน้าไปเล่นกับเม็ดทับทิมสีหวานของน้อง ตะวันรับรู้ได้ว่าตัวม่านฟ้าเกร็งขึ้น จึงเร่งจังหวะเพิ่ม เพื่อให้คนตัวเล็กปลดปล่อยออกมา

"อ้ะ พ พี่ตะวัน"

"ฮึก! อ๊าา!!"

     และหน้าท้องขาวของม่านฟ้าก็เต็มไปด้วยน้ำรักของตัวเองอีกรอบ ตะวันหยิบเสื้อไหมพรมตัวเดิมมาเช็ดทำความสะอาดให้น้องลวกๆ และโยนเสื้อไปไว้ข้างเตียงอย่างไม่สนใจใยดีมันอีก เอวหนาเร่งจังหวะอีกรอบ เสียงทุ้มเรียกชื่อม่านฟ้าเบาๆอยู่ข้างใบหูเล็กของน้อง

"ม่าน อึก...พี่ยังไม่เสร็จ"

"ฮะ อ้ะ น...หนูไหว"

"หึ อยากเปลี่ยนท่ามั้ย?"

"ม ไม่เอา"

"ทำไมคะ"

เอวสอบเปลี่ยนจังหวะสอดใส่ให้ช้าลงแต่เน้นลึกๆ จนม่านฟ้าครางหวิวเพราะความเสียว

"แฮ่ก...อยากมอง อื้อ หน้าพี่"

"จริงหรอ?"

"อ้ะ ...จูบหนู...ถนัด อึก!"

"เข้าใจแล้ว เด็กดี"

     ม่านฟ้าครางลั่นห้องอีกครั้งและหายใจสะดุดเมื่อแฟนตัวโตอยู่ดีๆก็เร่งจังหวะขึ้น ทั้งเร็วและแรง  ริมฝีปากอุ่นของคนพี่ทิ้งสัมผัสไว้ทั่วผิวเนื้อขาวของน้อง เสียงหอบหายใจหนักๆบวกเสียงครางต่ำในลำคอของตะวันประสานกับเสียงครางหวิวของม่านฟ้า บ่งบอกว่าครั้งนี้ม่านฟ้าถึงปลายทางพร้อมพี่ตะวัน แม้คนพี่พึ่งจะเสร็จเป็นครั้งแรกก็ตาม

     คนตัวโตถอดแก่นกายออกรวดเดียว จนม่านฟ้าสะดุ้งตกใจ ตะวันรูดถุงยางทิ้ง และสวมอันใหม่ทันที คนน้องมองคนพี่เหลอหลา ไม่กี่วิต่อมาโลกของม่านฟ้าก็พลิกกลับด้าน

มาอยู่บนตัวพี่ตะวัน

    

"อ้ะ! พี่ตะวัน!"

"ท่านี้หนูก็มองพี่ได้"

"ม ไม่ใช่"

"บอกแฮปปี้นิวเยียร์พี่ยังคะ?"

"คับ? ...h happy new y...อ๊ะ!! พี่ตะวัน! อ๋าา อ้ะ พ พี่"

"ขอบคุณสำหรับของขวัญปีใหม่ค่ะ"

"พ พี่ อ๋าาา!!!"

 

#แก้มฟูของพี่ตะวัน

(ไม่อนุญาตให้แคปเนื้อหาส่วนนี้ลงอินเทอร์เน็ตและทุกช่องทางโซเชียลนะคะ)

ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ แต่งncไม่เก่งเลยค่ะ แต่เพื่อคนอ่านที่น่ารัก พดพร้อมมอบคัตให้ค่ะ 

ติชมทางบวกได้นะคะ ทุกคนที่ตามทวิตด้าคงทราบแล้วว่าจะมีสเปคริสต์มาส แต่โทรศัพท์ดันมาพังก่อน เลยรีบไปถอยเครื่องใหม่มาอัพให้ทุกคนค่ะ!5555555 สุดท้ายนี้ สวัสดีปีใหม่ค่ะ❤️