ลูกมาเฟียกุกมิน -15- CUT
*ยังไม่ได้ตรวจคำผิด*
-15-
"ยังไม่หายงอนกูอีกหรอวะ?"
"..."
"ไอ้เลอร์!"
แบรี่พียืนกอดอกมองบนอยู่ปลายเตียงของเจเลอร์เค มันเป็นเรื่องที่แบรี่พีคิดว่าไร้สาระสุดในชีวิต การที่ต้องมาง้อไอ้มาเฟียไม่รู้จักโต งอนเรื่องไม่เป็นเรื่อง แถมยังเล่นตัวเก่งอีก!
"เค้ ไม่คุยก็ไม่คุย งั้นกูกลับและ บาย!"
หมับ!
มือใหญ่ของเจเลอร์เคขว้าเข้าที่ข้อมือแบรี่พีก่อนที่คนตัวเล็กจะเดินออกจากห้องไป
เรื่องอะไรจะปล่อยไปล่ะ
"หมวย"
เจเลอร์เคย้ายมานั่งที่ปลายเตียง ยกแขนกอดเอวแบรี่พีที่ยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมกับเอาหัวมุดพุงแฟนตัวเล็กของเค้า จัดว่าเนียนตามท้องเรื่อง
"งอนอะไรไร้สาระนะมึงอะ"
"ไร้สาระที่ไหนวะ ทำไมไม่บอกว่าไอ้เด็กเหี้ยนั่นทักมา ปล่อยให้กูรู้เอง"
"มึงรู้แล้วได้อะไร? ห้ามไปกระทืบใครเพราะเรื่องไร้สาระ" มือป้อมลูบหัวคนที่เอาแต่ซุกพุง นี่ขนาดงอนก็ยังมีอารมณ์มาฉวยโอกาส เจ้าเล่ห์จริงๆ
"ก็กูหวงไง"
"กูบล็อกน้องมันไปแล้ว อีกอย่างกูก็เคยเจอน้องมันที่ร้านหมูกระทะครั้งเดียวเอง"
"ไม่รู้แหละ กูไม่ชอบที่หมวยปิดบังไม่ยอมบอก"
"เรื่องแค่นี้ไม่ต้องบอกมึงก็ได้ปะ กูจัดการเองได้"
"แล้วจะมีกูไปทำไม??"
"มีมึงไว้เป็นแฟนไง"
"อย่ามาแอคแทคกันด้วยวิธีนี้ บอกเลยไม่หายโกรธง่ายๆนะ"
"เลอร์..."
อยู่ๆคนตัวเล็กก็ใช้เสียงหวานเรียกชื่อคนขี้งอน ไม้อ่อนเข้าแลกแล้วงานนี้
"หมวย...อย่าเรียกกูแบบนั้น"
"เลอร์หายงอนหมวยนะ ครั้งหน้าสัญญาว่าจะบอกทุกอย่าง"
ไม่พูดเปล่า มือป้อมเปลี่ยนจากลูบหัวเป็นลูบเบาๆตามกรอบหน้าของแฟนขี้งอน ส่งสายตาอ้อนๆไปให้คนตัวใหญ่
"อยากให้กูหายงอน?" อยู่ๆคนเจ้าเล่ห์ก็คิดแผนร้ายในหัวออก ในเมื่อเหยื่อมาหาถึงที่ มีหรือหมาป่าจะไม่จับเหยื่อกิน....
"อื้อ"
"งั้นมานั่งตัก"
"ไม่!"
"แบรี่พี..." เจเลอร์เคเรียกชื่อคนตัวเล็กด้วยเสียงต่ำ
"แค่นั่งตักนะ" ถามอย่างลังเล กลัวจะไม่จบที่นั่งตักน่ะสิ
"ครับ....หันหน้าเข้าหากูด้วย"
คนตัวเล็กทำตามอย่างว่าง่าย เหมือนกระต่ายที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่
"จูบ"
"หะ?"
"อยากให้กูหายงอนไม่ใช่หรอ? จูบกู"
"เกินไปและสัส เชิญมึงงอนต่อคนเดียวเถอะไอ้เหี้ย กูไม่ง้อแม่งและ จะกลับบ้าน!"
"หมวย" มือหนาค่อยๆสอดเข้าไปในเสื้อยืดตัวบางของคนบนตัก
"ละ..เลอร์ มือมึงอะ เอาออกไป"
"มาให้กินถึงที่ คิดว่าจะหลุดออกไปง่ายๆหรอ?"
"เลอร์อย่า กูไม่เล่นนะโว้ย!"
"จูบกู ไม่งั้นกูปล้ำนะ"
"ไม่! อื้อ!"
ในเมื่อคนตัวเล็กไม่ยอมทำตาม เจเลอร์เคคงต้องเป็นคนเริ่มมันเอง
ริมฝีปากที่ประกบมากระทันหันส่งผลให้แบรี่พีดิ้นเพื่อหนีออกจากการฉวยโอกาสนี้ แต่แรงอันน้อยนิดคงจะไปสู้แรงช้างของเจเลอร์เคไม่ได้ ลิ้นหนาค่อยๆเลียชิมริมฝีปากบางของคนบนตักที่ตอนนี้เริ่มตัวสั่นเป็นลูกแมว มือหนาลูบบริเวณเอวคอดเพื่อเป็นการปลอบประโลมเหยื่อตัวน้อยให้คล้อยตาม
ปากก็ทำงานอย่างช่ำชองค่อยๆสอดลิ้นไปตามรอยแยกของกลีบปากบาง ควานลิ้นกอบโกยความหวานทั่วโพรงปากเล็กอย่างไม่รู้จักพอ
ลิ้นเล็กจากตอนแรกที่เอาแต่หนีกลับเริ่มคล้อยตาม จูบกลับคนเจ้าเล่ห์ สองลิ้นสู้กันอยู่พักใหญ่ ส่งผลให้สมองแบรี่พีเริ่มขาวโพลน สติเริ่มหายไปทีละนิดเพราะรสจูบที่ร้อนแรงกว่าครั้งไหนๆ
รู้ตัวอีกทีแผ่นหลังบางที่เปลือยเปล่าตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ของแบรี่พีก็สัมผัสกับเตียงนอนของเจ้าของห้องเรียบร้อย แต่นั่นก็ไม่ทำให้สติของคนตัวเล็กกลับมาได้เพราะปากของเจเลอร์เคยังทำหน้าที่ของมันต่อเป็นอย่างดี ส่วนมือหนาก็เริ่มลูบไล้ไปตามผิวลื่นของคนใต้ร่างอย่างมันมือ เลื่อนไปปลดตะขอกางเกงนักเรียนและค่อยๆถอดมันออกอย่างเนียนๆ
"หมวย"
ละริมฝีปากออกพอให้คนตัวเล็กได้หายใจ สายตาประกายของเจเลอร์เคเริ่มทำการสำรวจคนใต้ร่างอย่างละเอียด
"น่ารัก..."
จุ๊บ
ปากร้อนจูบลงเบาๆที่ไหล่เล็กของแบรี่พี และเลื่อนไปจูบตามส่วนต่างๆบนร่างกายของแฟนตัวเล็กจนเกิดรอย
"ตรงนี้ก็น่ารัก"
จุ๊บ
"นี่ด้วย"
จุ๊บ
"อื้อ~เลอร์อย่าแกล้ง" เสียงหวานครางออกมาเบาๆเมื่อโดนคนบนร่างแกล้ง
จุ๊บ
จูบไล่จนมาถึงขอบกางเกงชั้นในซึ่งเป็นปราการสุดท้ายที่ปกปิดร่างกายของแบรี่พีไว้ เจเลอร์เคค่อยๆใช้ปากกัดชั้นในตัวบางและดึงออกทีละนิด แต่ก็ไม่วายใช้ริมฝีปากสัมผัสไปตามเรียวขาของแบรี่พีด้วย เรียกเสียงครางจากคนตัวเล็กได้อย่างดี
เรียวขาเล็กหุบเข้าอัตโนมัติเมื่ออาภรณ์ที่ปกปิดร่างกายชิ้นสุดท้ายไปกองอยู่ปลายเตียง
ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศกระทบผิวขาว ทำให้สติที่หายไปเริ่มกลับมา
"เลอร์...หยุด" มือเล็กจิกเข้าที่หัวของคนเจ้าเล่ห์ที่เอาแต่ซุกซอกคอตนเองอยู่
"หยุดไม่ได้แล้วหมวย"
ทั่วห้องเต็มไปด้วยเสียงหอบหายใจของคนตัวเล็กปลายนิ้วที่ขยับอยู่ในตัวพร้อมกับเจลหล่อลื่นที่ไปสรรหามาจากไหนก็ไม่รู้ ยากจะอธิบายความรู้สึก รับรู้เพียงอุณหภูมิร้อนจากนิ้วมือของคนบนร่าง
"อึก!" ร่างเล็กสะดุ้ง เมื่อความรู้สึกบางอย่างประทุขึ้น เหมือนผีเสื้อบินว่อนเต็มท้อง
"ไหวมั้ย?" เจเลอร์เคเอ่ยถาม ลูบหลังแฟนตัวเล็กเบาๆ
แบรี่พีพยักหน้าอย่างไร้สติ เมื่อเจอยิ้มอ่อนโยนจากคนตรงหน้า
"เลอร์..."
"หืม"
"อึดอัด...เอาออกไปก่อนได้มั้ย" ใบหน้าน่ารักเริ่มยู่เตรียมงอแง
"อย่าเกร็งดิหมวย สองนิ้วมันจะไปพออะไร"
"ไอ้สัส! อ๊ะ!" ระหว่างก่นด่าคนเจ้าเล่ห์ในใจ ความรู้สึกบางอย่างก็ตีขึ้นมา คนตัวเล็กหลุดเสียงน่าอายออกมา เป็นที่พอใจของเจเลอร์เค
"ตรงนี้หรอหมวย?"
"ไปถามพ่อมึงสะ..อื้อ!ฮึก" แบรี่พีพยายามถดตัวหนี แต่มือหนาข้างที่ว่างก็ยึดเอวบางเอาไว้ อีกข้างก็ทำหน้าที่อย่างดี กดย้ำตรงจุดเดิมๆซ้ำๆเรียกเสียงครางๆยาวๆจากคนใต้ร่างได้เป็นอย่างดี
"เลอร์อย่าแกล้ง หยุด! บอกให้หยุดไง ไม่เอา อ๊า อ๊ะ!!!" ใบหน้าแบรี่พีเชิดขึ้น ก่อนจะซบลงกับหมอนอย่างหมดแรง ตามด้วยเสียงหอบหายใจโกยอากาศเข้าปอดอย่างเหนื่อยล้าราวกับวิ่งมาราธอนมาหลายร้อยกิโล อีกฝ่ายหยุดนิ้วที่ขยับ แต่ยังคงแช่ค้างไว้ในตัวของคนตัวเล็ก
"เสร็จเร็ว" คนเจ้าเล่ห์ส่งเสียงเย้า พร้อมกับจูบขมับชื้นเหงื่อของแฟนอย่างอ่อนโยน
"ใครใช้ให้มึงแกล้ง ไอ้เหี้ย!" คนตัวเล็กโวยวายทั้งๆที่หน้ายักซุกอยู่กับหมอน
"หมวยเสร็จ แต่กูยังไม่เสร็จ"
"...อึก"
"ยกตัวขึ้นหน่อย" กระซิบข้างหูเล็กที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดงน่ารัก
มือหนาประคองสะโพกเล็กขึ้น สัมผัสเย็นๆที่บริเวณช่องทางด้านหลัง ทำให้แบรี่พีเกร็งตัว ความอึดอัดจากสิ่งแปลกปลอมที่ค่อยๆเข้ามาแทนที่นิ้วมือเรียว ทำให้คนตัวเล็กน้ำตาคลอ กัดปากจนเลือดซิบ
"หมวยอย่าเกร็ง"
"ฮึก...เจ็บ"
"อยากทำเองมั้ย" ถามที่ข้างหูพร้อมกับยกตัวเปลี่ยนตำแหน่งให้คนตัวเล็กอยู่ด้านบน ทำให้แก่นกายใหญ่กดเข้ามารวดเดียวและลึกจนแข้งขาอ่อนแรง ปากเล็กที่พร้อมจะก่นด่าได้แต่พะงาบหอบหายใจ
"ทีนี้ค่อยๆขยับขึ้น...ลง แบบนั้นแหละ" เจเลอร์เคมองภาพเซ็กซี่ของแฟนตัวเล็กตรงหน้าด้วยสายตาประกาย
"จะ..เจ็บ"
"เดี๋ยวก็หาย อย่างเกร็งครับ" มือหนาเอื้อมไปเช็ดเหงื่อตามกรอบหน้าของคนตัวเล็กเปลี่ยนมาจับสะโพกมนให้ขยับขึ้นลงช้าๆและเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"อ๊ะ อ๊ะ! อึก บะ..เบา!" เสียงห้ามของคนตัวเล็กไม่ได้เข้าหูเจเลอร์เคเท่าไรนัก
คนเจ้าเล่ห์จับร่างเล็กพลิกตัวเปลี่ยนตำแหน่งอีกรอบทั้งๆที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่ แบรี่พีสะดุ้งตัวโยน มือบางจิกเล็บไปที่แผ่นหลังกว้างจนเกิดรอย ถึงอย่างนั้นคนเอาแต่ได้ก็ไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด ขยับแรงขึ้นทุกครั้งที่ได้ยินเสียงครางหวานของแฟนตัวเล็ก ริมฝีปากก็ทำหน้าที่ไม่ลดละกอบโกยชิมความหวานตามกลีบปากของแบรี่พี ลดต่ำมาดูดเลียบริเวณซอกคอและไหล่บาง จนเกิดรอยแดงแสดงความเป็นเจ้าของไว้
คนตัวเล็กเม้มปากหลับตาแน่น ฟังเสียงเตียงที่ดังตามแรงขยับที่เร็วขึ้น ความรู้สึกทะยานสูง นิ้วเท้าจิกเกร็งกับที่นอนจนยับยู่ยี่ อัตราการเต้นของหัวใจเพิ่มจนคิดว่ามันอาจจะหยุดเต้นได้ ไม่นานก็ได้ยินเสียงครางต่ำในลำคอของคนบนร่าง แบรี่พีรับรู้ถึงของเหลวอุ่นวาบที่เข้ามาในตัว หอบหายใจโล่ง ทิ้งแขนอย่างหมดแรงไว้ข้างลำตัว
"Babe..."
"ฮ...ฮะ?"
"One more time"
"Stop it! พอแล้วเลอร์ ไม่เอาละ...อ๊าาา~"
สำหรับเจเลอร์เค แค่นี้คงไม่พอ:)
END CUT
**ต่อในจอยได้เลยจ้า**
#ลูกมาเฟียกุกมิน
ncอย่างเป็นทางการเรื่องแรก ยากมากๆ อาจจะกากหน่อยๆ แต่ก็อยากให้อ่านไง ดันทุรังแต่งเอง5555 กราบบบบ ไปสกรีมแท็กเถอะพลีสสส
อร๊ายยินดืออะ
ตอบลบอร๊ายยดืออะ*
ลบฟฟหหกดเ้้่าสงบยตีะำหหเ้สวบนักกเาวนีะดดรวรเกพะนยส่เเะีน
ตอบลบ